Traski z Tomkiem i nie tylko.

Powitał starszyznę i młodszyzne. Jak niektórzy wiedzieli pojechaliśmy z Tomkiem w trasę na Niemcy. Nie powiem gdzie dokładnie, bo szczerze mówiąc sam nie wiem. Tomek pojawił się po mnie koło 16 w niedziele, zapakowałem swoje rzeczy do mazdy i jazda do Mikołowa pod bierdonke gdzie byliśmy umówieni z kolegą z firmy. Poszliśmy na zakupy, szybki dojazd na bazę. Wpakowaliśmy się do Scani – naprawdę jestem pod wrażeniem ilości miejsca w tej kabinie. O 17.05 Ruszyliśmy w stronę Olszyny. Droga łatwa, prosta, nic się nie korkowało 8,50zł na budziku i lecieliśmy sobie pomalutku. Po drodze stanęliśmy na shelu, bo drugi kierowca musiał kupić sobie winietę i przy okazji wykręciliśmy krótką pauzę. W dalszej drodze na olszynę napotkaliśmy burze – waliło żabami równo ale tak jakoś sprawiało to frajdę. Na terminalu pojawiliśmy się około 23. Odwiedziliśmy market, otwarliśmy sobie po piwku i zacząłem walkę z kolacją – jajecznicą z serem, zeszkloną cebulką i pomidorkiem. Dobra była. Nastawiliśmy sobie budziki i każdy wlazł do swojego łóżka.

Następnego dnia pobudka o 7.30 I gonimy w stronę Berlina. Troszkę niewyspany zrobiłem śniadanie i herbatkę. Jechaliśmy sobie spokojnie, bez nerwów. Po około 1,5h jazdy zajechała przed na policja. Napis na kogucie „ bite falgen” mówił sam za siebie. Zjechaliśmy na parking za panami policjantami. Sprawdzili tarczki i wołają tomka na tył naczepy… Na szczęście skończyło się tylko na pytaniu ile mamy zapiętych pasów. Słowo 10 widocznie ich zadowoliło i puścili nas dalej. Damian zatrzymał się na jakiejś stacji kilka kilometrów dalej, zajechaliśmy do niego i zrobiliśmy 45 pauzy. Po trzech godzinach dojechaliśmy na miejsce rozładunku. Była to jakaś budowa. Wpierw zrzucali Damiana, my za ten czas wykręcili 45 a potem na odwrót. Po rozładunku objęliśmy kierunek Wittenberg czy jakoś tak. Naszym celem była firma SIG Combiblok produkująca kartony do materiałów płynnych spożywczych jak soczki, śmietanki, mleka etc. Damian miał załadunek jakieś 70km dalej od nas, więc się rozstaliśmy. Na firmie ładowały się jeszcze 2 auta od nas z firmy ale kierowcy byli jacyś niechętni do rozmowy. Kolejka była taka dosyć a z ładowanie zbytnio się nie śpieszyli. Wziąłem się, więc za gotowanie. Tomek robił porządek na pace a ja walczyłem z makaronem tortelini w sosie śmietankowym. Powiem szczerze, że taki dobry wyszedł mi pierwszy raz. Zjedliśmy, ja ogarniałem wszystko a Tomek się zdrzemnął. Ładować zaczęli nas dopiero o 22 i martwiliśmy się o czas pracy. Ale na szczęście wszystko było na styk, ustawiliśmy się w bocznej uliczce, wzięliśmy prysznic i poszliśmy spać.



Dnia trzeciego wyruszyliśmy w stronę mazur. Tym razem naszym celem był Olsztynek. Wpierw kawałek landówkami a później już autostradą jechaliśmy w stronę świecka. Jedyną „atrakcją” w Niemczech była łapanka organizowana na ringu. Później już czysto do samej granicy. Wjechaliśmy do Polski i aż się zdziwiłem, że było cicho na cb. Nie daleko przed wjazdem na A2 zrobiliśmy pauzę. Po pauzie kierunek września żeby ominąć Poznań. Jechaliśmy sobie spokojnie, jak zawsze w większych miastach ulice trochu zakorkowane, ale zbytnio to nam nie przeszkadzało. Za Toruniem wyszyła nam jeszcze jedna 45. Zjedliśmy jakiś bigos i fasolkę i tradycyjnie obejrzeliśmy jeden odcinek Mac Gaywer’a. Ruszyliśmy dalej, zostało nam jeszcze 3h jazdy i zamierzaliśmy to jak najlepiej wykorzystać. Gnaliśmy dosyć szybko, ale uczucie eleganckie. Na plecach było lekko – 18t kartonów i tak jechaliśmy sobie przed siebie w kierunku Lubawy. Czas skończył się nam w Kurzętnikach przed Lubawą. Standardowo wypiliśmy sobie po piwku, obejrzylismy film, nakarmiliśmy liska i poszliśmy spać.



Dzień czwarty był dniem można by powiedzieć przemyśleń. Na firmę mieliśmy ok. 80km. Po półtorej godzinie byliśmy na miejscu. Rozładowali nas szybko. Ustawiliśmy się w rajce i czekamy na zlecenie. Przez 3 godziny ani słowa od spedytora, aż w końcu o 12 podjechaliśmy ładować przecier truskawkowy w skrzynio paletach. Od 13 zaczęliśmy pauzować, co by elegancko wyjechać zaraz po zakazie, chociaż i tak mogliśmy z tym jechać, bo to pożywka była. Zbliżała się pora obiadowa, więc kombinowałem, co by tu zrobić ze względu na to, iż jestem kucharzem zrobiłem placek po węgiersku. Więcej paprania niż to we wercie, ale przynajmniej zdrowo się najedliśmy. Po ogarnięciu wszystkiego podjęliśmy się próby snu… Tomkowi aż się chrapło a ja jak zwykle miałem problemy ze zmrużeniem oka.

W dniu piątym nie ma za dużo do opowiadania. Ruszyliśmy o 23 do tych. Z początku minęliśmy się z gabarytami – zte Katowice leciał. Kierowaliśmy się na Płońsk a dalej na Sochaczew, gdzie dalej zrobiliśmy pauzę – niestety z dalszej trasy nie wiele pamiętam za to Tomek mówił, że przyjmowałem ciekawe pozy do snu.

Kolejna trasa jak zwykle udana. Nagrywałem filmiki, ale z niestety nie są one zadowalającej jakości. Zrobiłem kilka fotek ale ich jakość również nie jest super zadowalająca.

Bezbłednie opisana relacja, no i fajną Scanią się poruszaliscie.

Bardzo fajna relacja,a co to Tomek firme zmienił ?

Dużo było sprzątania po poprzednim szoferze?

Może to głupie pytanie ale po ile wy macie lat bo jak widzę na zdjęciach to młodzi bardzo aaa co do trasy too Elegancka

Tomek ma 22 a ja 18. Trzeba korzystać z tego co nam daje świat za młodu, bo na starość już nie będzie tych chęci

W piątek przyjechaliśmy koło 8 na bazę. Dowiedzieliśmy się, że mamy jechać do Karviny się ładować, a z tego względu, że jechał jeszcze jeden kierowca z firmy to pojechaliśmy razem. Daleko nie było, bo jakieś 80km od bazy. Oczywiście jakby to było gdyby czesi wpuścili mnie na hutę… Posiedziałem sobie dwie godziny na bramie w oczekiwaniu na Tomka. Rozładunek mieliśmy u Pana Zenka na placu. Rozplandeczyliśmy naczepę i sam rozładunek już poszedł szybko. Po południu przyjechaliśmy na bazę, tomek poszedł się rozliczać a ja robiłem porządek w Scani. Minęło pół godziny, Tomek wrócił i zadał mi pytanie czy pojadę z nim jutro do Anglii. Nie powiem, było to dla mnie duże zaskoczenie. Wykonałem parę telefonów i już wiedziałem, że spędzę drugi tydzień w trasie.

W sobotę tomek był po mnie około 12. Powiedział że w związku z tym że jedziemy do Anglii dostaniemy nowe auto – Scanie E5. Byłem ucieszony. Zrobiliśmy jeszcze małe zakupy i przyjechaliśmy na bazę. Zaczęło się przepakowywanie auta. Wewnątrz lekko ogarnęliśmy i zajęliśmy się niezabezpieczonym przez innego kierowcę ładunkiem. Musieliśmy sobie skombinować pasy i wszystko pospinać żeby szwaby się nie czepiali. Wyruszyliśmy z Damianem koło 15. Naszym kierunkiem była A4 i olszyna. Droga jak droga, mały ruch, fajna pogoda to się jechało. W międzyczasie ogarnąłem wszystkie reklamówki w kabinie i poukładałem rzeczy do schowków. Na olszynie uzupełniliśmy kotły do pełna i wykręciliśmy pauzę. W czasie pauzy dołączył do nas kolega Damiana – Mirek, były już kierowca Cornelii i jako że Tomek otrzymał nowe auto to trzeba było je ochrzcić. Od granicy dojechaliśmy bodaj na 148 kilometr w okolice Uhr ( Uhry, nie wiem jak to się nazywa dokładnie). Zjedliśmy sobie po golonce i zaczęło się grzanie w czajnik. Zabawa trwała do świtu.

W niedziele jak to po zabawie bywa wszyscy prócz mnie wstali dosyć późno, co poniektórych bolała nawet głowa. Dzień minął nudno, spać się nie chciało, nie było, co robić. Jedyną moją atrakcją było ugotowanie obiadu. Makaron z sosem mięsno – śmietankowym smakował wyśmienicie, ale sprzątanie po nim nie było już takie dobre. Ogarnąłem wszystko i próbowałem usnąć. Tomek sobie chrapał a ja się męczyłem w duchocie na górnym łóżku. Wylazłem, połaziłem wokół auta, pogadałem z Mirkiem i koło 23 wróciłem do łóżka. Tym razem zasnąłem, ale nie na długo. Godzinę później obudził mnie Tomek z wiadomością, że pauza się już wykręciła, więc możemy ruszać. Zaspany ogarnąłem tobołki, ustawiłem sobie fotel i ruszyliśmy. Do samego rana było spokojnie, na drodze aż się roiło od ciężarówek. Dopiero koło 7 nad ranem zaczęło się robić ciekawie. Byliśmy już u holendrów, widoki piękne, wschód słońca nad drzewami i jeziorem to coś pięknego. Podniecony otoczenie rozmawiałem z Tomkiem na różne tematy. Po pewnym czasie dojechaliśmy do większego miasta gdzie wyprzedzaliśmy miejski autobus – takich dziewczyn przez cały tydzień nigdzie nie widziałem. Około 11 dojechaliśmy do Calais gdzie wyszła nam pauza. Obaj baliśmy się jak małe dzieci. Po drodze tylu kierowców gadało o bambusowych nożownikach, że aż było strach zasnąć. Ale zmęczenie nie pozwoliło nam na ciągłe pilnowanie auta, obaj zasnęliśmy.

O 22 ruszyliśmy w stronę bramek wjazdowych. Przejechaliśmy przez dwa rentgeny i na szczęście nie mieliśmy żadnego pasażera ze sobą. Do tej pory było wszystko dobrze. Ustawiliśmy się do rajki i czekaliśmy na wjazd. Po niespełna pół godzinie Tomek dowiedział się, że francuscy kolejarze strajkują i czekaliśmy dwie godziny na wjazd. W końcu wjechaliśmy – wrażenie niesamowite. W pociągu gadaliśmy z jednym z 10 kierowców, brevitera. Dowiedzieliśmy się paru nowinek o tej firmie i powiem, że ciekawą robotę tam mają. Dojechaliśmy na orbital Londynu i kolejne przeciwności losu nas spotkały. Jakiś samobójca chciał skoczyć z mostu i policja zatrzymała ruch w obu kierunkach na trzy godziny. Tomek spał a ja oglądałem Mac Gajwera. Nad ranem dotarliśmy do Telford – jednego z dwóch miejsc rozładunku. Zrzucili wszystko prócz trzech palet, które były przeznaczone do innego oddziału Johnsons Control, który był oddalony o około 60 km. Niestety nie pamiętam jak się ta miejscowość nazywała. Następnie udaliśmy się do Coventry na załadunek. Przed nami stał jakiś Słowak, którego ładowali wcześniej a co za tym idzie czas pracy nam leciał. Na jednym magazynie załadowali nam 22 i musieliśmy podjechać jakiś kilometr do mniejszego magazynu. Miły wózkowy zgodził się żebyśmy się tam wypauzowali.


Rano koło 6 ruszyliśmy do drowitch załadować jakieś śrubki w skrzynkach na paletach i ogień na pociąg. Po drodze podziwiałem widoki czystej Anglii i ich zestawy drogowe. Fakt, trochę dziwnie wyglądają, ale jednak mają w sobie to coś. Na orbitalu Londynu jak zwykle korek – tyle, że w drugą stronę. Spokojnie dojechaliśmy do bramek i tuż po rentgenie wjechaliśmy jako ostatni na pociąg. Zjechaliśmy z pociągu i gnamy w kierunku domu. Tu już tyle szczęścia nie mieliśmy. W okolicach Dunkerque zastał nas korek. NA Cb szybkie pytanie czy jest jakis objazd – zgłosił się jeden ochotnik i tak pojechaliśmy za nim. Po drodze zdarzył się jeszcze jeden ochotnik i tak jechaliśmy przez centrum miasta w 3 auta. Dolecieliśmy do Jabbeke w Belgii gdzie swoje obozowisko miała delta trans. Pobajerzyliśmy z nimi trochę i poszliśmy gotować. Włączyliśmy sobie gajwera i zjedliśmy gołąbki z krokietami.

Następny dzień też był ciekawy. Wyruszyliśmy sobie o 5 i kierowaliśmy się na Antwerpię. Razem patrzeliśmy na znaki żeby zjazdu nie przegapić a i tak przy następnym zjarzyliśmy się, że nasz jest już za nami. Straciliśmy trochę czasu w Belgii, ale wyjechaliśmy na właściwą drogę. Pierwsza pauza wyszła nam na Vento. Zjedliśmy sobie jajecznicę i jazda dalej. W radiu ciekawie grali, Tomek planował nstępny postój a ja zachwycałem się holenderskimi ciężarówkami. Kolejna pauza wyszła nam na dzikusie, znowu szybkie szamanko i trza było przepompować paliwo do drugiego baku. Tomek zajął się paliwem a ja uzupełniłem wodę w baniaku. Zrobiliśmy wszystko i jazda dalej. W okolicach Hannoveru autostrada była zakrokowana i znowu czas nas gonił. Przeboleliśmy korki i dolecieliśmy do helsztetu czy jak to się nazywa. Ta dokończyliśmy przepompowywanie paliwa i wzięliśmy się za porządny obiad. Zjedliśmy sobie spaghetti z sosem boloński. Ogarnęliśmy wszystko, tomek wypisywał sobie papiery a ja jak małe dziecko z wielką radością pobiegłem sobie kupić lukrecję, której od pół roku nie mogę w kraju zdobyć. Ogarnęliśmy wszystko, obejrzeliśmy dwa odcinki gajwera i poszliśmy spać. Do ochłodzenia sytuacji pocieszał nas fakt, że wykorzystaliśmy 9:58 czasu jazdy.

Ostatni dzień trasy nie należał do najlepszych. Wstaliśmy już o 3.30 By o 4 wyruszyć do Siemianowic na rozładunek. Droga dosyć prosta, żadnych nowinek, korków ani nic z tych rzeczy. Na piątym kilometrze w Polsce zatankowaliśmy jeszcze 100 litrów i na strzała do Siemianowic. Tam nas dosyć szybko rozładowali i butowaliśmy na bazę żeby zmieścić się w czasie. Dojechaliśmy i zostało nam jeszcze 5 min jazdy. Tak więc Tomek zatankował naszą księżniczkę a ja zacząłem się pakować. Odstawiliśmy auto do rajki, przenieślimy się do osobówki i w tym momencie skończyła się dwu tygodniowa trasa.

Co do Auta to mogę powiedzieć że lodówka jest przydatna, ale mogłaby być usytuowana w innym miejscu gdyż szuflada jest bardziej praktyczna. Całe zawieszenie na poduszkach też robi swoje – auto pływa. Jedyną rzeczą która wg mnie jest nie dopracowana to półautomatyczna skrzynia biegów – auto za długo trzyma na wysokich obrotach. Zaś wielkim plusem tego auta było małe spalanie. Na trasie Pl – GB – PL spaliła zaledwie 28L/100km. Do Anglii mieliśmy 24t a na powrocie 19t.

[Szaki]

Hu*u jeszcze raz jedz przez A4 i nic mi nie powiedz!. :E
A tak ogólnie to coś niepokojąco dobrze ci się ostatnio powodzi. :E
Fajnie,fajnie.

Opis jak zwykle fajnie się czytało.Fotki w nie za dobrej jakości ale coś tam widać.Awans wyszedł na dobre

Po krótkim zapoznaniu się z ''lekturą'' mogę stwierdzić iż,trasa pełna przygód i dobrych fot
Czekam na dalsze pisemka

Kolejny bardzo fajny opis i fotki,pozdrawiam i czekam na kolejny

Kolego może pamiętasz czy te lohry były na polskich taflach

i czy czasem to nie były te
i ta

ew. zamiast tej drugiej

Miło widzieć auto z Transcornelki, znam tą firmę bardzo dobrze:)

Relacja Świetna Czułem się jak bym sam jechał
Scania Piękna ... Tylko nie mogłem się dopatrzeć jakie to drugie auto było ? Można wiedzieć?

na jednym foto to stylowiec, skarki i sandały tez tak czasem mam do klapek.

Cytuj:

Kolejny bardzo fajny opis i fotki,pozdrawiam i czekam na kolejny

Pojawi się już jutro

Cytuj:

Kolego może pamiętasz czy te lohry były na polskich taflach

i czy czasem to nie były te
i ta

ew. zamiast tej drugiej

Nie, nie kolego, to były dwa litewskie dafy ;

)

Cytuj:

Miło widzieć auto z Transcornelki, znam tą firmę bardzo dobrze:)

Cytuj:

Relacja Świetna Czułem się jak bym sam jechał
Scania Piękna ... Tylko nie mogłem się dopatrzeć jakie to drugie auto było ? Można wiedzieć?

Miło słyszeć O co Tobie dokładniej chodzi z tym drugim autem?

Cytuj:

na jednym foto to stylowiec, skarki i sandały tez tak czasem mam do klapek.

A bo wiesz, to już we krwi Polacy mają
A tak na poważnie to rano nie było za ciepło i to przez to

Dziękuję wszystkim za miłe komentarze. Jeśli macie jakieś uwagi co do moich relacji to piszcie o tym, będę wiedział co poprawić następnym razem

Już jutro pojawi się kolejna relacja

Nie bo wiesz co wydawało mi się po ty zdjęciu że na 2 auta jedziecie

http://www.flickr.com/photos/61375012@N06/5863495450/

Cytuj:

Nie bo wiesz co wydawało mi się po ty zdjęciu że na 2 auta jedziecie

http://www.flickr.com/photos/61375012@N06/5863495450/

No bo jechaliśmy

Pierwsza część fotek z wypadu na włochy :E Mam jeszcze foty z anglii, ale je dam jak zrobie relacje etc :E

Co to Tomek już nie jeździ w TransCorneli?

No ładne:)
A można prosić o zdjęcie jak obie razem stoją?