Wakacje 2011

Będzie więcej?

Cytuj:

Będzie więcej?

Po następnej trasie (jakoś na początku sierpnia) na pewno

W takim razie czekam

Relacja super, widać że troszkę czasu to pisałeś. Gustowne eFH'a
Również jak kolega czekam na więcej

Witam witam gratulacjie fajne opis i miłe wspomnienia z przed roku jak latałem na wlocha aż sie lezka w oku kreci ja latalo sie na dzikusy czy przez brenero mpozdrawiam i miłych szoferskich wakacji

Dzięki chłopaki

Polska-Austria-Włochy

Poniedziałek, 25 lipca
O trasie dowiedziałem się już w piątek, kiedy tata wrócił z poprzedniej. Przygotowania rozpoczęły się więc w niedzielę wieczorem. Pakowanie, sprawdzanie wszystkiego itp. W końcu przed północą wyjechaliśmy z Lublina w kierunku bazy. Na bazie byliśmy kilka minut po godzinie 1:00. Mama pojechała z powrotem do Lublina, a my rozpakowaliśmy się w kabinie, Volvo nabiło powietrze i ruszyliśmy na Włocławek, gdzie był załadunek. W nocy jak to w nocy, jechało się dobrze. Na drodze był mały ruch i panowała ładna pogoda. Kierowaliśmy się na Warszawę, później na Płock. Padać zaczęło dopiero przed samym Włocławkiem. Znaleźliśmy miejsce załadunku. Zważyliśmy się, ustawiliśmy się tam, gdzie mówił strażnik i pozostało nam czekać. Ja po chwili poszedłem spać i spałem prawie do południa. Już staliśmy pod rampą. Wstałem, poprzeglądałem neta na laptopie i jakoś zleciało. Początkowo miałem spotkać się z Damianem_DAF, ale nie wypaliło. Udało się jednak ustawić z Matezem. Po załadunku pojechaliśmy na Reala, żeby wymienić pieniądze i zrobić zakupy. Tam trochę pogadaliśmy, zjedliśmy mały obiadek i rura w kierunku granicy. Myśleliśmy jak lecieć: Świecko czy Olszyna? Ostatecznie jednak zdecydowaliśmy, że pojedziemy na Olszynę przez Gniezno, Poznań, Pniewy, Świebodzin i Zieloną Górę.


Podczas drogi nie było większych przygód. Jedynymi z nich był objazd Kwieciszewo, ponieważ wywróciła się tam ciężarówka i droga była zablokowana. Polecieliśmy objazdem ze Strzelna „białą drogą” mniej więcej wzdłuż krajówki. Pauza wypadła dopiero w Lutolu Suchym między Trzcielem, a Świebodzinem. Tam odstaliśmy godzinkę na LukOilu i przy okazji zjedliśmy obiadokolację w tamtejszym barze. Po pauzie ruszyliśmy w kierunku granicy. Jechało się bezproblemowo i nim się obejrzałem, już byliśmy przed granicą. Kontaktowaliśmy się z Sebkiem_Truckerem, który jechał podobną drogę przez Drezno i Chemnitz. Myśleliśmy, żeby się zjechać i jechać razem, ale chłopaki nabrali małego opóźnienia i nie dało rady. Przelecieliśmy przez Niemcy. Trochę chciało się spać, ale nie było źle, więc dotrwaliśmy do końca 4,5 i stanęliśmy na Autohofie za Dreznem. Tam chwilę posiedzieliśmy i położyliśmy się spać.




Wtorek, 26 lipca
Pobudka była około 10:30. Poszedłem się wykąpać, a tata tymczasem robił herbatkę. Później nabrałem jeszcze wody w bańki, wypiliśmy herbatkę, zjedliśmy po dwóch pączkach, umyliśmy naczynia i ruszyliśmy. Tym razem postanowiliśmy pojechać z Hofu nie 93-tką tylko 9-tką ze względu na jej bardziej krajobrazowy charakter. Jak się później okazało był to zły wybór. Jadąc za sobą i rozmawiając z pewnym Polakiem dowiedzieliśmy się, że w Inglostadtcie na bok przewróciła się ciężarówka ze słomą i przejazd jest zablokowany. Jakieś 30 kilometrów przed tym miejscem zjechaliśmy na godzinną pauzę. Myśleliśmy, że w tym czasie otworzą jakiś pas i uda się przejechać, ale niestety. Wypiliśmy herbatkę, pogadaliśmy i stwierdziliśmy, że nie ma co dłużej stać. Spojrzeliśmy na mapę i postanowiliśmy objechać to miejsce landówką. Zjechaliśmy na Eichstatt i lecieliśmy tą drogą do Inglostadtu. Niestety później też były duuże korki, które powodowały sygnalizacje świetlne w niedużych miasteczkach i szczytowe godziny. Powoli jednak udało się dojechać do Inglostadtu. Tam wjechaliśmy na autostradę i następny stau. Osobówki hamowały, żeby popatrzeć na ciężarówki stojące na awaryjnych pasach, bo innego wytłumaczenia nie było. Doczołgaliśmy się do Monachium, bo trudno było to nazwać normalną jazdą. Za tym miastem jechało się już w porządku. Naszym celem był Kufstein, gdzie mieliśmy odebrać jakieś papiery celne. Przed nim zjechaliśmy na dzikusa, żeby skorzystać z toalety i wbić adres w nawigację. Porozmawialiśmy chwilę z kierowcą z Citronexu i ruszyliśmy dalej. Do celu zostało kilkanaście kilometrów. Bez problemu znaleźliśmy miejsce i zajechaliśmy na parking. Tata poszedł do biura, żeby się czegoś dowiedzieć. Okazało się, że musimy czekać do rana. Zrobiliśmy herbatkę, posiedzieliśmy na laptopie, toaleta i spać.




Ciąg dalszy wkrótce!

Podoba mi się opis jak i zdjęcia, ja tu już się rozpędzam z czytaniem, a tu koniec dawaj dalszą część jak najszybciej

Kolejna relacja z trasy bardzo ciekawa.Opis wciągający i zdjęcia bardzo ciekawe:).
Pozdrawiam i czekam na kolejną część.

UU to było zagranie poniżej pasa z Twojej strony... Ja się rozczytałem wszystko ładnie pięknie i nagle zonk, koniec.

A na serio to świetny kolejny opis i dobrej jakości fotki.
Czekam na więcej i mam nadzieję że nie będziesz kazał nam długo czekać

[Maateusz]

Miło że się podoba, oto kolejna część.

Środa, 27 lipca
Obudziłem się około 8:00. Tata już jakiś czas nie spał. Powiedział, żebym powoli wstawał, a on idzie do biura i na Autohofa obok. Wstałem, ubrałem się, złożyłem łóżko i odpaliłem laptopa. Tata wrócił i powiedział, że gotowe będzie około 8:30. Wszystko było jak należy, więc przed 9:00 ruszaliśmy do Stans leżącego jakieś 40 kilometrów dalej. Droga minęła szybko. Zajechaliśmy, odczekaliśmy około godziny i podjechaliśmy pod rampę. Wypiliśmy herbatkę i czekaliśmy na koniec. Po rozładunku 2 palet przyszedł Austriak i powiedział, że musimy jechać do Sankt Johann In Tirol, bo u nich w magazynie nie ma już miejsca. Jak trzeba to trzeba. Umyliśmy naczynia i ruszyliśmy. W międzyczasie przyszedł nam adres załadunku. Rekompensatą za nieplanowane miejsce rozładunku były piękne widoki po zjeździe na landówkę. Nie wiadomo było gdzie się patrzeć i co fotografować. W końcu dojechaliśmy. Tata poszedł z papierami, a ja wbiłem w Navigatora adres załadunku. Myśleliśmy, że to będzie gdzieś w okolicach Bolzano, a tu zdziwienie – okolice Padovy, 363 km od nas. Pod rampą spędziliśmy około godziny. Ja spacerowałem i siedziałem w okolicach auta, co by nie siedzieć ciągle w kabinie. W końcu skończyli i można było jechać do celu – Piove di Sacco.


Kierowaliśmy się na Lienz – Cortina d’Ampezzo – Belluno, gdzie zaczęła się autostrada. Okolice na landówce były jeszcze piękniejsze. Serpentyny, w niektórych miejscach bardzo wąsko no i śliczne widoki ze wszystkich stron. Nie nudziło się. Jechaliśmy przez tunel Felbertauern liczący dokładnie 11 611 m. Jak dotychczas jest to najdłuższy tunel, przez który jechałem. We Włoszech zaskoczyły nas prawdziwe, włoskie, ciasne miasteczka. Uroki tego kraju. W Belluno stanęliśmy na 45-tkę, zjedliśmy obiadek i dalej Padovę. Już nie dużo zostało. W okolicach Treviso złapał nas naprawdę ostry, przelotny deszcz. Wiadomo co wtedy się dzieje – osobówki prawym, a ciężarówki lewym. W Mestre znowu zaczęło lać, ale już po chwili się rozpogodziło. Dotarliśmy do celu. Myśleliśmy, że będziemy musieli szukać jakiegoś miejsca do postoju do rana, ale wyszedł po nas jeden z pracowników i pozwolił nocować na zakładzie, z boku. Wjechaliśmy, obejrzeliśmy zdjęcia i filmiki na laptopie, pogadaliśmy i położyliśmy się spać.


Czwartek, 28 lipca
Wstaliśmy rano. Tata poszedł do biura, a ja złożyłem łóżko i włożyłem torby na górę. Po niedługim czasie zaczęli nas ładować. Skończyli przed 10:00. Papierki i musieliśmy jeszcze pojechać na urząd celny do Padovy, ponieważ ten towar szedł na Wschód. Musieliśmy czekać prawie do 14:00, więc był czas na obiad, umycie się, sprzątanie itp. Planowaliśmy wracać przez Słowenię, Węgry i Słowację, ale musieliśmy przekazać jednemu kierowcy centa i trzeba było wracać przez Austrię, Niemcy i Czechy. Trzeba było dojechać do Trento, więc skierowaliśmy się na Bassano del Grappa drogami SP67, a później SS47. Tam też było bardzo ładnie. Z Trento już na Bolzano, a później przełęczą Brennero. Umówiliśmy się na Vipiteno. Tam porządnie się wykąpaliśmy i zjedliśmy. Ja zrobiłem parę pstryków na parkingu. W końcu przyjechała Scania od nas z firmy, przekazaliśmy sobie centa, chwilę pogadaliśmy i rozjechaliśmy się każdy w swoją stronę. Na długą pauzę planowaliśmy dolecieć gdzieś pod Regensburg, a może i Waidhaus. Udało się jednak tylko pod Regensburg. Droga leciała szybko. Nie ma co opisywać, skoro cały czas autostrada. Tam poszliśmy do toalety, wyciągnęliśmy 4 fajne pluszaki z automatu (3 zaczepiliśmy w Volvie, 1 poszedł dla siostry), zjedliśmy czekoladę i poszliśmy spać.


Piątek, 29 lipca
Rano wstaliśmy, poszliśmy na stację i wróciliśmy do auta. Zrobiliśmy herbatkę, małe śniadanko, umyliśmy naczynia i ruszyliśmy w kierunku granicy czeskiej. Stanęliśmy na granicy, żeby nabić Premida i dalej rura. Akurat wyszła nam 15-minutówka. Kierowaliśmy się na Pragę, a później Hradec Kralove i Kudową. Tu również nie ma co opisywać. W Pradze duży stau spowodowany zjazdem na Brno. Później kolejny już w mieście. Poszło na to i czasu i nerwów. Stanęliśmy na krótką pauzę na stacji na wylocie. Mały obiadek, herbatka i jedziemy dalej. Kolejna planowana pauza na granicy. Jadąc odcinkiem od Hradca do granicy od razu przypomniały mi się ferie, kiedy to trochę kręciliśmy się po tamtych rejonach. Na pauzie stanęliśmy na granicy. Tam małe zakupy w Biedronce, przejrzałem neta i jedziemy dalej, na 10h. W Polsce jak to w Polsce. Nie pospieszy, bo co chwilę ktoś wyjeżdża i denerwuje człowieka. Czasu starczyło nam przed Syców i na długą pauzę stanęliśmy na LukOilu przy DK8. Poszliśmy do baru zjeść obiadokolację. Wróciliśmy do Volva, tata się położył, a ja siedziałem na laptopie. Przed północą pomogliśmy jeszcze jednej pani. Chciała dotrzeć do Warszawy, więc zawołaliśmy na CB i po chwili udało się. Podziękowała, a my położyliśmy się spać.


Sobota, 30 lipca
Wstaliśmy przed 5:00. Poranna toaleta, herbatka i ruszamy w kierunku bazy. Znowu przeszkadzały osobówki, ale nic na to nie poradzimy. Gdzie można było to się przyspieszyło, a gdzie nie to nie. W 4,5h dotarliśmy do Radomia. Tam padało, więc tylko przeczekaliśmy pauzę i ruszyliśmy dalej. Postanowiliśmy, że ja wysiądę w Lublinie, a tata pojedzie dalej na bazę. Na bazie nie było naszej osobówki, bo była potrzebna mamie, więc nie wiadomo czy nie trzeba będzie wracać stopem. W Lublinie wyszła po mnie mama, bo było trochę rzeczy do zabrania. Wróciłem do domu, a tata pojechał na bazę.


Tak zakończyła się moja druga wakacyjna trasa. Zrobiłem niecałe 4000 kilometrów i przejechałem przez: Polskę, Niemcy, Austrię, Włochy i Czechy. Dziękuję zarówno tym, którzy wszystko przeczytali, ale również tym, którzy nawet tylko przejrzeli zdjęcia. Pozdrawiam!

Yyyy... te piękne widoki uchwycone na zdjęciu pewnie nie oddają tego co się widzi w realu. Świetny opis jak i zdjęcia. Spodobała mi się R730'ka z Norwegii.

Świetnie
Ciekawy opis i dobrej jakości zdjęcia - jak zawsze w Twoim przypadku. A widoki (chodzi mi o te krajobrazy) to na zdjęciach wyglądają świetnie a na żywo to dopiero musi być efekt

Trochę km nawinąłeś, ale mam nadzieję że coś jeszcze kiedyś naskrobiesz?
Bo czyta się fajnie

Pozdrawiam

W Niemczech korki potrafią się robić z niczego. Tamtejsi kierowcy chyba uwielbiają sami tworzyć korki by coś się działo może w ich życiu bardziej ciekawego Szczerze powiedziawszy niekiedy ladnówkami ujedziesz dalej niż autostradą. A najgrosze są Piątki szczególnie A2 albo A30 jak wszyscy wracają z Beneluxu Francji czy Anglii.

Kolego kolejny dobry opis i wspaniałe zdjęcia. Uchwycone ciekawe momenty z kolejnej wyprawy po Europie. Jedyną wadę jaką zauważyłem to to... że po kilku/kilkunastu minutach czytania wszystko się kończy.

Trzymaj tak dalej. Pozdrawiam i oczywiście czekam na kolejną aktualizację.

Super zdjęcia no i opis bardzo fajnie się czyta,przypomniałeś mi czasy jak się jeździło w tamte okolice.Pozdrawiam i czekam na kolejny

Cześć kolego!! Naprawdę opis super, Zdjęcia też.
W środę wyruszam na miesiąc w trasę, a więc w okolicach początku września będzie opis + zdjęcia : ). Pozdrawiam