Przewóz szybko psujących się artykułów żywnościowych środkami transportu drogowego regulują dwa podstawowe akty prawne:

Ustawa o transporcie drogowym (Dz.U. 2001 nr 125 poz. 1371) oraz
Umowa ATP – umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów, ratyfikowana przez Polskę w 1984 roku (Dz.U. 1984 nr 49 poz. 254).

Dopuszczenie środka transportu chłodniczego do ruchu lub opakowania transportowego (do przewozu produktów żywnościowych) do obrotu podlega również następującym przepisom sanitarnym:

Ustawa z dnia 11 maja 2001 o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 22 maja 1996 r w sprawie ogólnych wymagań sanitarnych przy przewozie środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych;
Ustawa z dnia 6 września 2001 r o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością.

Ustawa o transporcie drogowym określa wymagane dokumenty, które powinni posiadać kierowcy wykonujący transport drogowy. Nakłada ona na kierowców wykonujących transport drogowy rzeczy, zarówno w przewozach krajowych jak i międzynarodowych, obowiązek posiadania świadectwa wymaganego zgodnie z umową o ATP.

Przepisy merytoryczne zawarte w umowie ATP w szerokim zakresie określają warunki termiczne środków transportu i przewożonych produktów oraz warunki pomiarów i kontroli właściwości izotermicznych. Ponadto w umowie określono warunki dotyczące temperatur, które powinny być przestrzegane przy przewozie zamrożonych i głęboko zamrożonych artykułów żywnościowych. Zgodnie z wymaganiami ATP każdy pojazd przeznaczony do przewozu artykułów żywnościowych, wymienionych w załącznikach do umowy, musi spełniać określone warunki termoizolacyjne a agregat ziębniczy musi zapewniać obniżenie i utrzymanie temperatury wewnątrz nadwozia na wymaganym poziomie. Głównym i podstawowym warunkiem prawidłowego określenia właściwości termoizolacyjnych jest globalny współczynnik przenikania ciepła przez ściany nadwozia. Ustalenie wielkości współczynnika K dla określonego rodzaju pojazdu i jego klasy, sprawdzenie użytkowej wydajności chłodniczej i skuteczności chłodzenia, wymaga kilkudniowych pomiarów temperatur zewnątrz i wewnątrz próżnego nadwozia.
Pomiary te mogą być przeprowadzane przez instytucje upoważnione do tych badań przez ministra właściwego ds. transportu oraz wyłącznie w specjalistycznych komorach badawczych. Urzędowym dokumentem zgodności pojazdu z wymaganiami ATP jest „świadectwo zgodności środka transportu”.